Masjenka's violenhema

Masjenka noemde in haar commentaar op mijn stukje over de Stradivarius van André Rieu het woord violen Hema.
Ik vond het een mooi woord en toen ik het zag wist ik dat ik daarover iets wilde schrijven, niet zozeer over de Hema voor violen maar wel over de gewonere violen.

Nu schijn je via webwinkels (onbespeelbare) violen te kunnen kopen voor een bedrag vanaf ongeveer 50 euro.Wat je daarmee moet weet ik ook niet. Leuk voor aan de muur naast de andere kitsch die meegebracht is uit vakantieoorden. Daar wil ik het niet over hebben.

Er zijn wel veel violen die gebouwd worden door leerlingen van vioolbouwers. Ik heb me wel eens laten vertellen dat dit fabrieksviolen worden genoemd. Dat zijn ze natuurlijk niet. De ene leerling maakt het voorblad, de andere het achterblad, weer iemand anders de hals, de kam, de stapel of de krul.
Het spreekt voor zich dat de kwaliteit van die violen onvoorspelbaar is, er zullen best mooie violen tussen zitten maar ook mindere.

Ik ben zelf in het bezit van een viola da gamba die op die manier gebouwd is: een Bächle, ik heb hem gekocht van iemand die het instrument bespeelde tijdens haar studie op het conservatorium.
Ik heb een paar jaar les gehad maar mij ontbrak helaas de tijd om genoeg te studeren.

De viool die André (de) Rieu gebruikt is wel degelijk een echte Stradivarius. Zo'n viool is wel een paar miljoen waard. De (top)violisten die er één bespelen krijgen er vaak één in bruikleen van iemand die hem wel kan betalen.
Maar bij deze meneer is geld geen probleem al vind ik dat hij zolang hij af en toe een paar maten meestrijkt met zijn orkest hij dat ook wel kan doen op een ander instrument. Ik zou hem nou niet direct een topviolist willen noemen. Ik vind het gewoon jammer dat zo'n mooi instrument niet in handen is van een topviolist die er prachtige muziek op kan spelen. Iemand als Emmy Verhey bijvoorbeeld.
Misschien is het aardig om aan het eind van dit stukje nog even te vermelden dat Emmy Verhey niet meer op een Stradivarius speelt maar op een Guarneri.