Lay-out (3)

Ik was negen jaar toen die Elfstedentocht gehouden werd, en we hadden vrij gekregen van school om hem te kunnen bekijken. Later heb ik begrepen van mijn vader (die was loodgieter) dat er iets mis was met de verwarming op school, die dag.
Buiten was het min tien graden celsius, er lagen hopen sneeuw langs de weg, het stormde, het sneeuwde, het was kortom noodweer. Mijn vader deed zijn spullen op een slee — met zijn auto door het dorp rijden was te gevaarlijk — om zo de mensen van hun bevroren leidingen af te helpen.
Buiten lag de echte sneeuw (wit), op de zwartwittelevisie (kleurentelevisie bestond nog niet) zag je de lichtgrijze sneeuw, het iets donkerder ijs en de nog weer iets donkerder schaatsertjes. En zo zag ik uiteindelijk Reinier Paping winnend over de streep geraken.
Een grootse en meeslepende, maar geheel mislukte tv-uitzending van de NTS. Met die uitzending heeft mijn neiging te maken om de achtergronden op mijn blogs lichtgrijs te verven.
U ziet op deze prachtige sportfoto achtereenvolgens: Reinier Paping die de wedstrijd wint, een radio- of tv-reporter van enige omroep die ook maar de houten noren ondergebonden had, en een blijde man (dat hoop ik maar) met een bezem. Die bezems werden door heel Friesland gebruikt om de sloten en slootjes zo goed mogelijk sneeuwvrij te maken, zodat de schaatsers a) de weg zouden vinden, en b) niet teveel zouden vallen over ongeziene scheuren in het ijs. Het was beestachtig weer op 18 januari 1963.