Oude foto

Deze foto komt van Shorpy, een goudmijn van mooie foto’s uit de tijd toen er nog aardige journalistieke foto’s gemaakt werden.

Buschauffeurs

Hier ziet u dan een recente foto (geschoten door Alice) van mij. Een tere oogopslag, wat u zegt, maar waar u eens op moet letten, is het kleine litteken in mijn hersenpan boven mijn linkeroog. Dat komt zo, dames en heren. Het is het enige litteken dat ik heb op mijn lichaam, afgezien van een hapje dat een bouvier eens uit mijn rechterarm heeft genomen, en hoe is dat litteken er gekomen? Zo.
In 1981 woonde ik in Alkmaar, vlakbij het station en dus ook vlakbij het koffiehuis Stad en Land. Daar kwam ik elke ochtend voor een kopje koffie, voordat ik naar een drukkerij te Heerhugowaard ging. Ik kwam daar ook op de 12e mei, dag van de grote staking van het Naco-buspersoneel.
Ik vragen: rijden jullie nog wel naar Heerhugowaard, jongens? Nee, daar reden zij deze ochtend niet naartoe.
Hoe moet ik dan komen op het adres waar ik moet zijn, vraag ik.
Ga met de trein, zeiden ze.
Ik dronk mijn kopje koffie leeg, en ik nam mijn hoed af — ik droeg toentertijd een hoed — en vroeg financiële genoegdoening voor een trein- en vervolgens een taxireis, plus een taxi- en treinreis terug. Samen kwam het neer op 40 gulden.
Toen werd één van de buschauffeurs zo ontzettend kwaad dat hij me met een glas op mijn hoofd sloeg. Bloed enzovoorts. Vandaar dat litteken.

Industrieel verval

Geweldig blog gevonden: Industrial decay. Dit is maar één van de vele wonderschone foto’s op dat blog.

De 1000 beste boeken

In een land als Engeland, waar je nog serieus wordt genomen als je een boek schrijft (en ook als je een grappig boek schrijft), komen de beste kranten soms met lijstjes van ‘1ooo books everyone should read’. Dat doet The Guardian ook.
Het is een groot plezier, te ontdekken dat je de meeste comic novels in elk geval gelezen hebt. Ik ben P.G Wodehouse trouwens niet tegengekomen.
Naschrift: Aan P.G. Wodehouse is een apart artikel gewijd.

We can?

Barack Obama, op wie ik ook gestemd zou hebben als ik een Amerikaan was, maar er was geen andere keuze, of je moest op een bejaarde willen stemmen met een vice-president als die mevrouw Palin, en dat nooit — Barack Obama is niet een messias. Laten we eerst maar eens afwachten wanneer Guantánamo gesloten is en wanneer de 250 gevangenen vrij zijn of berecht zijn. Laten we eerst maar eens afwachten wanneer Irak voorbij is. Wanneer Afghanistan voorbij zal zijn. Wanneer Pakistan voorbij zal zijn. Wanneer Gaza voorbij zal zijn. Wanneer het Amerikaanse tekort, net als bij Bill Clinton, opgelost zal zijn. Wanneer er een betaalbaar medisch kostensysteem zal zijn, daar.
Want hij heeft wel gezegd Yes, we can, maar nu begint hij al te zeggen: Yes, you must do it!
Hoe kan een land zo vooruitstrevend zijn op technologisch en wetenschappelijk gebied, en toch zo ouderwets op sociaal gebied.

Biljart, snooker, pool

Dat zijn de drie sporten die ik nog wel deed tot april 2002. Toen kreeg ik een herseninfarct, met blijvende schade aan de rechterarm. Daar zie je wel niets van, maar ik heb de timing niet meer die je nodig hebt om te kunnen biljarten en snookeren. Ik kan ook niet fatsoenlijk meer schrijven.
Het is natuurlijk wel jammer dat ik geen snooker meer kan spelen — al is er geen groot talent mee verloren gegaan — maar gelukkig is er nog snooker op de BBC.

Paf, boem!

Verfijnde fonts

Wilt u betere fonts hebben als u in Firefox werkt? Net zo goede als in I.E.? Dan moet u het zo doen: u klikt rechts in uw desktop. Dan krijgt u uiteindelijk Effecten te zien. Daar klikt u Clear Type aan. En vervolgens klikt u een paar keer OK aan. Klaar.

Even ter aanvulling: deze werkwijze geldt alleen voor Windows XP.
Alice

Samen fietsen

Als ik straks uitgehoest ben, gaan we een ritje maken. Goed, Alice?

Postpakketten

Wat de twee mannen op deze foto aan het doen zijn, weet ik niet, en weet niemand. Ik vermoed dat het een postkantoor of een opslagloods bij een treinstation is. Vroeger, zei opa, ging de post nog met de trein, kinderen.

Disconnected.

Eergisteren had ik de hele dag geen internet, xs4all had een grote storing, een probleem met de één of andere router.
Voor mensen zoals ik die de dag beginnen met het aanzetten van hun PC en de dag eindigen met het uitzetten ervan is zo'n dag een nachtmerrie.
Geen mails, geen blogs, geen Google reader en dus geen nieuws. Omdat de TV ook kapot is en mijn auto niet wil starten door het koude weer voelde ik me totaal afgesloten van de buitenwereld.
Ik heb geen Hyves, Facebook of Twitter dus dat miste ik niet. Nee, ik miste mijn gmail contact met Ben, het lezen van blogs en het schrijven op mijn eigen blog. En waar ik eigenlijk niet zo vaak bij stilstond: het gemak om alles te kunnen opzoeken via Google.
Hoe laat gaat de trein, waar kan ik de dichtstbijzijnde telefoonwinkel vinden? Je kunt niet even snel je banksaldo nakijken of wat geld overmaken.
Godver, je hele leven staat plotseling op zijn kop.
Ik besloot om van de gelegenheid gebruik te maken om de harde schijf van mijn laptop en mijn desktop te defragmenteren. Tijdens het defragmenteren kon ik dan lekker gaan lezen in KvhR.
Op mijn laptop zat een kant en klaar geinstalleerd programma dus het was een fluitje van een cent om dat even aan te zetten.
Toen naar boven naar mijn desktop, waar voor zover ik weet Diskeeper op stond. Ik startte dat programma op en controleerde mijn schijven. Die waren behoorlijk gefragmenteerd maar toen ik ze wilde laten defragmenteren zei Diskeeper dat ik het programma eerst moest registreren met de bijgeleverde registratiekey. Wilde ik wel hoor maar daarvoor moet je een internetverbinding hebben.
Aarghhhh!

Censuur

Het blijft vreemd. In bladen als Penthouse kun je verhalen lezen die zo grof zijn — die ik althans zo grof vind — dat je er bijna een gecensureerde versie van zou willen lezen. Zo grof zijn ze in de fotografie niet.
Maar erger nog vind ik de discrepantie tussen wat ik écht pornografisch vind en de dingen die pornografisch genoemd worden, maar die dat eigenlijk toch niet zijn. Écht pornografisch vind ik bijvoorbeeld dit plaatje.
Overigens moet er geen censuur zijn. Op niets, behalve op kinderporno.

De zondag

Een verschrikkelijke dag: geen winkel was er open, geen bibliotheek. Je droomde wel, maar vaag, over wat je wou doen. Pas veel later kwam dit nummer op mijn weg. Dat heeft me wel getroost.